ฟ้ามืดลงแค่ไหน ตะวันลาไปเมื่อไหร่
ร้อนหนาวเท่าไหร่ แต่ฉันยังคงอยู่ตรงนี้
อยู่อย่างคนไร้วิญญาณ หลับตาไม่ลงสักที
จากวันที่เธอทิ้งไป ยังลืมไม่ลง
ร้อนหนาวเท่าไหร่ แต่ฉันยังคงอยู่ตรงนี้
อยู่อย่างคนไร้วิญญาณ หลับตาไม่ลงสักที
จากวันที่เธอทิ้งไป ยังลืมไม่ลง
มันเหงาเหลือเกิน มันเหงาเหลือเกิน
ไม่มีใคร สักคนจะมาเข้าใจ
ลางเลือนเหลือเกิน มองไม่เห็นใคร
ไขว่คว้าไปเท่าไหร่ก็เจอแต่ความว่างเปล่า
ไม่มีใคร สักคนจะมาเข้าใจ
ลางเลือนเหลือเกิน มองไม่เห็นใคร
ไขว่คว้าไปเท่าไหร่ก็เจอแต่ความว่างเปล่า
ใครจะผ่านเข้ามา กี่คนที่มาทักทาย
ทั้งถามและห่วง ว่าฉันจะทนอย่างไรไหว
ก็ยังไม่รู้ ไม่มีเธอ จะทำอะไรต่อไป
เมื่อเธอไม่เคยเข้าใจ ว่าต้องเหงาเพียงใดอยู่อย่างนี้
ทั้งถามและห่วง ว่าฉันจะทนอย่างไรไหว
ก็ยังไม่รู้ ไม่มีเธอ จะทำอะไรต่อไป
เมื่อเธอไม่เคยเข้าใจ ว่าต้องเหงาเพียงใดอยู่อย่างนี้
มันเหงาเหลือเกิน มันเหงาเหลือเกิน
ไม่มีใคร สักคนจะมาเข้าใจ
ลางเลือนเหลือเกิน มองไม่เห็นใคร
ไขว่คว้าไปเท่าไหร่ก็เจอแต่ความว่างเปล่า
ไม่มีใคร สักคนจะมาเข้าใจ
ลางเลือนเหลือเกิน มองไม่เห็นใคร
ไขว่คว้าไปเท่าไหร่ก็เจอแต่ความว่างเปล่า
คนเดียวที่ฉันรออยู่ คอยมาแสนเนินนาน
แม้ต้องร้าวราน ฉันยังอยู่ตรงนี้
ไม่เปิดหัวใจ ให้ใครเข้ามาแทนที่
เธอคนเดียวที่มี เธอคือชีวิต
แม้ต้องร้าวราน ฉันยังอยู่ตรงนี้
ไม่เปิดหัวใจ ให้ใครเข้ามาแทนที่
เธอคนเดียวที่มี เธอคือชีวิต
ไม่เปิดหัวใจ ให้ใครเข้ามาแทนที่
เธอคนเดียวที่มี เธอคือชีวิต
เธอคนเดียวที่มี เธอคือชีวิต
มันเหงาเหลือเกิน มันเหงาเหลือเกิน
ไม่มีใคร สักคนจะมาเข้าใจ
ลางเลือนเหลือเกิน มองไม่เห็นใคร
ไขว่คว้าไปเท่าไหร่ก็เจอแต่ความว่างเปล่า
ไม่มีใคร สักคนจะมาเข้าใจ
ลางเลือนเหลือเกิน มองไม่เห็นใคร
ไขว่คว้าไปเท่าไหร่ก็เจอแต่ความว่างเปล่า
มันเหงาเหลือเกิน มันเหงาเหลือเกิน
ไม่มีใคร สักคนจะมาเข้าใจ
ลางเลือนเหลือเกิน มองไม่เห็นใคร
ไขว่คว้าไปเท่าไหร่ก็เจอแต่ความว่างเปล่า
//ให้เครดิต lyrics.in.th ผู้แกะเนื้อเพลง
ไม่มีใคร สักคนจะมาเข้าใจ
ลางเลือนเหลือเกิน มองไม่เห็นใคร
ไขว่คว้าไปเท่าไหร่ก็เจอแต่ความว่างเปล่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น